Dzień Języka Ojczystego

 

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego (inaczej Międzynarodowy Dzień Dziedzictwa Językowego) – coroczne święto obchodzone 21 lutego, a ustanowione przez UNESCO 17 listopada 1999 roku. Jego data upamiętnia wydarzenia w Bangladeszu, gdzie w roku 1952 zginęło pięciu studentów podczas demonstracji, w której domagano się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego. Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego przypomina o bogactwie różnorodności językowej i podkreśla jego wartość dla rozwoju dziedzictwa kulturowego ludzkości. Przesłaniem święta jest ochrona języków ojczystych, promowanie wielojęzyczności i podkreślanie wartości edukacji językowej. Po raz pierwszy dzień ten obchodzony był w 2000 roku. 

Według UNESCO, niemal połowa z ponad 6000 języków świata jest zagrożona zanikiem w ciągu 2-3 pokoleń. Od roku 1950 zanikło już 250 języków. Według czarnego scenariusza do końca XXI wieku przetrwa jedynie 10% liczby używanych dziś języków. Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego ma w założeniu dopomóc w ochronie różnorodności językowej jako dziedzictwa kulturowego.

Uczniowie klas starszych, na lekcjach j. polskiego i historii zaznajamiali się z początkami tego święta. Mówili o potrzebie dbania o język ojczysty, jego promocji i ochronie. Dzięki prezentacji genially, „bawiliśmy” się językiem i „łamaliśmy” sobie nad nim głowy.

,,A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają".

Powyższe słowa Mikołaja Reja stały się mottem zajęć z języka polskiego w klasie czwartej i piątej. Uczniowie rozwiązywali zadania, w których musieli wskazać poprawny zapis wyrazu. W testach pojawiły się wyrazy i zwroty, które Polacy często mylą. ,,Poszedłem", ,,włączyć", ,,cztery razy z rzędu", ,,dwa tysiące dwudziesty pierwszy" i ,,na pewno" - to tylko niektóre z nich. Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego był okazją do przeprowadzenia takich zajęć. Wspólnie doszliśmy do wniosku, że o nasz język ojczysty trzeba dbać. Do tego świetnie przyczynia się czytanie książek.